التیام نوروپاتی در موشهای دیابتی با داروی اختلال نعوظ

مطالعات حیوانی جدید نشان داد داروی sildenafilکه برای درمان اختلال نعوظ استفاده می شود،می تواند به تسکین درد نوروپاتی در حیوانات نری که برای مدت طولانی به دیابت مبتلا هستند، کمک نماید.

محققان دراین پژوهش نوروپاتی محیطی دیابتی را مورد بررسی قرار دادند. این عارضه ی شایع دیابت 70 درصد از بیماران دیابتی را درگیر می کند. نتایج این تحقیق بصورت آنلاین در مجله ی PLOS ONEمنتشر شد.

 دکتر Wangعصب شناس بیمارستان هنری فورد و سرپرست این تحقیق می گوید: تاکنون داروهای زیادی در آزمایشات قبلی بروی حیوانات برای تسکین نوروپاتی شناسایی شده اند اما اکثر این داروها در کارآزمایی های بالینی موثر نبوده اند.

دکتر Wangمی گوید: معمولاً از حیوانات دیابتی جوان که به مراحل اولیه ی نوروپاتی محیطی مبتلا هستند برای مطالعه ی درمانهای دارویی مختلف استفاده می شود اما بیماران دیابتی که  در کارآزماییهای بالینی شرکت می کنند غالباً مسن بوده و به مراحل پیشرفته نوروپاتی محیطی مبتلا هستند.

دلیل شکست آزمایش های بالینی طراحی نادرست و ارزیابی غیرحقیقی درمانها در آزمایشگاه است که به درستی منعکس کننده ی جمعیت بالینی هدف که مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی هستند، نمی باشند.

به منظور تقلید کارآزمایی های بالینی در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی پیشرفته ، محققان بیمارستان هنری فورد موشهای نر مبتلا به دیابت نوع دو را که 36 هفته سن داشتند، انتخاب نمودند. این سن در موشها تقریباً معادل با میانسالی انسان است.

آزمایشات قبلی توسط این محققان نشان داد داروی sildenafilبا نام تجاری Viagraبه بهبود جریان خون به عصب سیاتیک کمک می کند. علاوه بر این دانشمندان مشاهده نمودند بیماران دیابتی که از ویاگرا استفاده می کنند دارای علایم کمتری از نوروپاتی محیطی هستند. با این حال درمورد تأثیر درمانی واقعی این دارو بر نوروپاتی محیطی دراز مدت هنوز تحقیقاتی انجام نشده بود زیرا در مطالعات پیشین موشهای مورد آزمایش نسبتاً جوان بودند (16 هفته سن داشتند). به همین دلیل محققان بیمارستان هنری فورد از موشهای دیابتی مسن تر با سن دو برابر موشهای قبلی استفاده کردند. در یک گروه، 15 عدد از این موشها تحت درمان با یک دوز خوراکی روزانه ی Viagraبه مدت 8 هفته قرار گرفتند و یک گروه 15 تایی از موشهای دیابتی همسن به عنوان گروه کنترل با مقدارمشابه ای از نرمال سالین (پلاسبو) تحت درمان قرار گرفتند.

پس از آزمایش هدایت عصبی و عملکرد اعصاب در هر دو گروه از موشها در هفته ی ششم پس از شروع درمان، نتایج نشان دهنده ی بهبود عملکرد اعصاب حسی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود.

دکتر Wangمی گوید: این اطلاعات نشان داد داروی sildenafilسبب بهبود عملکرد نورولوژیکی حتی در موشهای میانسال مبتلا به  نوروپاتی محیطی دیابتی دراز مدت می شود.

دکتر Wangتاکید می کند که این یافته ها همچنان درحد یافته های آزمایشگاهی است اما دیدگاه جدیدی به مکانیزم های زمینه ای تخریب عصب بر اثر ابتلا طولانی مدت به دیابت برای دانشمندان بوجود آورده است که می تواند به ابداع درمانی با داروی سیلدنافیل برای نوروپاتی محیطی دیابتی منجر شود.

نوروپاتی محیطی دیابتی یک بیماری موذی و ساکت است زیرا تخریب عصب و پیشرفت آن دراندام های التهابی و سایر بخش های بدن بی صدا اتفاق می افتد زیرا گیرنده های درد در این افراد بی حس شده اند.

 به همین دلیل بیمار از ایجاد بریدگی یا زخم درکف پا بی اطلاع می ماند تا اینکه زخم عفونی شده و عفونت آن گسترش می یابد که ممکن است به قطع عضو و یا حتی مرگ بیمار بیانجامد.

از آنجائیکه نوروپاتی دیابتی نتیجه ی بالا بودن مزمن قند خون است و داروهای تجویزی و غیرتجویزی شامل داروهای ضد افسردگی و opiateهاکه برای درمان درد نوروپاتی در دسترس هستند غالباً دارای عوارض جانبی ناخواسته هستند، به بیماران دیابتی نظارت دقیق مقدار قند خون و کنترل رژیم غذایی برای جلوگیری از بروز این عارضه توصیه می شود.

 منبع: www.sciencedaily.com/releases/2015/03/150317104126.htm